Apollo
Administrator
Dołączył: 19 Lut 2012
Posty: 50
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
|
 Wysłany: Pon 20:57, 20 Lut 2012 Temat postu: Call |
|
|
Polecenie call
Wywołuje program wsadowy z innego programu wsadowego bez zatrzymywania nadrzędnego programu wsadowego. Polecenie call akceptuje etykiety jako docelowe obiekty wywołań. Polecenie call nie działa w wierszu polecenia, gdy jest używane poza skryptem lub plikiem wsadowym.
Składnia
call [[dysk:][ścieżka] nazwa_pliku [parametry_wsadowe]] [:etykieta [argumenty]]
Parametry
[dysk:][ścieżka] nazwa_pliku
Określa lokalizację i nazwę wywoływanego programu wsadowego. Parametr nazwa_pliku musi mieć rozszerzenie nazwy bat lub cmd.
parametry_wsadowe
Określa wszystkie informacje w wierszu polecenia wymagane przez program wsadowy, włącznie z opcjami wiersza polecenia, nazwami plików, parametrami wsadowymi (tzn. od %0 do %9) lub zmiennymi (na przykład %baud%).
:etykieta
Określa etykietę, do której należy przekazać sterowanie w programie wsadowym. Korzystając z polecenia call z tym parametrem, można utworzyć nowy kontekst pliku wsadowego i przekazać sterowanie do instrukcji znajdującej się po określonej etykiecie. Gdy koniec pliku zostanie osiągnięty pierwszy raz (tzn. po skoku do etykiety), sterowanie jest ponownie przekazywane do instrukcji znajdującej się po instrukcji call. Gdy koniec pliku wsadowego zostanie osiągnięty po raz drugi, wykonywanie skryptu wsadowego zostanie zakończone. Aby uzyskać informacje dotyczące rozszerzenia goto :eof, które umożliwia powrót ze skryptu wsadowego, zobacz Tematy pokrewne.
argumenty
Określa informacje w wierszu polecenia przekazywane do nowego wystąpienia programu wsadowego rozpoczynającego się od punktu oznaczonego jako :etykieta, włącznie z opcjami wiersza polecenia, nazwami plików, parametrami wsadowymi (tzn. od %1 do %9) lub zmiennymi (na przykład %baud%).
/?
Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.
Spostrzeżenia
Korzystanie z parametrów wsadowych
Parametry wsadowe mogą zawierać dowolne informacje, które mogą być przekazywane do programu wsadowego, włącznie z opcjami wiersza polecenia, nazwami plików, parametrami wsadowymi (tzn. od %0 do %9) i zmiennymi (na przykład %baud%). Aby uzyskać więcej informacji dotyczących parametrów wsadowych, zobacz Tematy pokrewne.
Używanie potoków i symboli przekierowywania
Potoków i symboli przekierowywania nie należy używać z poleceniem call.
Tworzenie wywołań cyklicznych
Można utworzyć program wsadowy, który wywołuje sam siebie, konieczne jest jednak podanie warunku wyjścia. W przeciwnym przypadku programy wsadowe (nadrzędny i podrzędny) mogą być wykonywane w pętli nieskończonej.
Praca z rozszerzeniami poleceń
Jeżeli rozszerzenia poleceń są włączone (ustawienie domyślne), polecenie call akceptuje parametr etykieta jako obiekt docelowy wywołania. Prawidłowa składnia jest następująca:
call :etykieta argumenty
Aby uzyskać więcej informacji dotyczących włączania i wyłączania rozszerzeń poleceń, zobacz Polecenie cmd w Tematach pokrewnych.
Przykłady
Aby uruchomić program Checknew.bat z innego programu wsadowego, należy wpisać następujące polecenie w nadrzędnym programie wsadowym:
call checknew
Jeżeli nadrzędny program wsadowy akceptuje dwa parametry wsadowe i konieczne jest przekazanie tych parametrów do programu Checknew.bat, należy użyć następującego polecenia w nadrzędnym programie wsadowym:
call checknew %1 %2
Legenda formatowania
Format Znaczenie
Kursywa Informacje, które musi podać użytkownik
Pogrubienie Elementy, które użytkownik musi wpisać dokładnie tak, jak pokazano
W nawiasie okrągłym (...) Parametry, które mogą się kilka razy powtórzyć w wierszu polecenia
W nawiasie kwadratowym ([]) Elementy opcjonalne
W nawiasie klamrowym ({}); opcje oddzielone znakiem potoku (|). Przykład: {even|odd} Zestaw opcji, z których użytkownik musi wybrać tylko jedną
Czcionka Courier Kod lub dane wyjściowe programu
Post został pochwalony 0 razy
|
|
